Film Kennis Centrum
Advies Ondersteuning Onderzoek
Film in perspectief
Nergens ter wereld is het netwerk van filmhuizen zo hecht als in Nederland. Het Nederlandse model staat garant voor een buitengewone spreiding van de filmcultuur waardoor ook bewoners van kleine steden en dorpen de mogelijkheid hebben om te genieten van film in al haar vormen.
Het filmhuiscircuit dijt uit met nog meer eigenwijze mensen die eigenlijk allemaal hetzelfde willen op net een andere manier, aangepast aan hun omgeving. Overheden helpen soms hierbij door financiering van gebouwen, in vele dorpen tegenwoordig van grootstedelijke allure. Hoe belangrijk ook, kassaopbrengsten zijn te weinig om alles te bekostigen. Daarvoor gaan te weinig mensen naar het filmhuis. Voor bioscopen is vertoning van de filmhuisfilms niet rendabel. Exploitatie is daarom veelal in handen van vrijwilligers.
Cultureel ondernemerschap komt hierbij om de hoek kijken. Gemeenschapsgeld is niet eindeloos. De schoorsteen moet roken, niet alleen bij de bioscoop ook bij het filmhuis. In een tijd waarin we meer en meer gewend zijn om amper te betalen voor beeldcultuur en -informatie en tevens anders en op andere plekken wordt gekeken haalt men alles uit de kast om de zalen te vullen. De behoefte bij het publiek blijkt er steeds te zijn.
Filmhuizen zijn niet elkaars concurrent. Er is wel een steeds grotere overlap met bioscopen. Daarbij kiest het publiek dan wel veelal om de film in het filmhuis te zien. Nog steeds is sprake van aanvulling, ook al zijn de filmhuizen eigenlijk te volwassen geworden om alleen van aanvulling te spreken. Bioscoop en filmhuis zijn complementair. Ze staan in hun omgeving en hebben daar een regionale functie, regionale invulling en een regionaal publiek. De filmhuizen zijn net als theaters inmiddels zelfstandige instituten geworden. Dat is tevens een bedreiging. Voortbestaan mag niet belangrijker worden dan invulling.
Er ontstaan nieuwe samenwerkingsvormen tussen verschillende kunstdisciplines, met bibliotheken en andere partners. In kleinere gemeenten in diverse provincies zijn zogenaamde kulturhusen, culturele centra waar filmvertoning onderdeel van uitmaakt. De realisatie hiervan en van andere initiatieven leidt tot een toename van het aantal filmdoeken. Meer doeken, zo wijst de praktijk keer op keer uit, leidt onherroepelijk tot meer bezoekers.